CENTRO
QUE ME GRAVITA
Es
centro que me gravita,
liberdade
nova,
ansiedade
vella,
fondura
que me dá fame,
cando
albisco furtivamente
un
cabelo que quere fuxir da túa illarga.
El
quere fuxir e eu quero instalarme
aí como
un turista permanente
que
te ande e desande
sen
máis meta
que
a de beber
en
todas as horas
o
pracer licuado
das
túas fervenzas
