Liberdade:
rúa chea de música
habitando versos
que aloumiñan utopías
para os días do mañá.
Soño fondo de porvir
no que nacen nenos
nunha primavera de flores vermellas.
Cama onde dous corpos
deconstrúen revolucións
para facer rios de novas vidas
sempre, sempre ceibes.
Canto inmenso de porvir
que nos leva do millo verde
ás amoras maduras de setembro.
Abril, que nos espreguiza
como unha nai
que ergue ao seu fillo
para facer realidade
o soño.
Praza, sempre precisa,
sempre aprazada,
sempre á espera.
Praza, ceibe,
que hoxe se enche
nese soño eterno
no que ti e eu
saboreamos entre ginjinha
e licor café
os sabores eternos da liberdade.
Por ti,
por min,
polos que virán,
25 de abril, sempre.
