Necesito
humidade,
necesito
humidade
como
un recorrido termal
que
me habita
gravándome
nas veas o teu riso
para
facer balbordo no meu peito.
Cada
pinga por ti vertida
aniquila
unha parte do ermo que me habita
en
soidade eterna,
contra
a que xuro como can – lobo
á
espera dun coito sísmico
con
epicentro nas túas cadeiras
que
arrase os penedos do ermo
e
constrúa vida no teu útero
ata esvarar
en cálido pracer
polas
ladeiras do teu corpo.
