viernes, 10 de enero de 2014

O REGRESO DA LEMBRANZA


Chego a ti
para imaxinarte novamente
beliscando inquedanzas.
Tantos anos buscando,
tantas rodeiras abertas,
tantos desesperos sentidos,
tantas noites húmidas
e hoxe chego ao teu peito.

Volvo a ti
como un camiño que se espreguiza
en ollos de abril,
procurando os soños
que nacían das túas marxes
para medrar utopías
por campos de liberdade
onde habito e arraigo
nas formas que te expresan.

Regreso a ti
coas mans abertas
e o corpo espido,
para recibirte en pel morna
que leva tatuada
a túa caligrafía de soños sinalados
nun recendo de vilas acesas
e promesas de futuro.

Mírome en ti
e descúbrome de novo
bebendo polo teu recordo un mar de vida
que hai 10 anos me garda o segredo dos teus peitos.

Recunco en ti,
porque o amor
impúlsame á orografía do teu corpo;
onde neva porvir, quecen utopías,
ventan ledicias, orballan soños
e o horizonte proclama
 unha chuvia de verbas
(sen silencio)
polas que hoxe estás, de novo,
no meu centro.