Seguiches
o camiño da sal
a moreas
de emocións por autoestrada.
Cando
ninguén o contaba
(nun
tedio infindo)
Riazor
vibrou no teu sorriso
e a
túa voz espallouse
polas
estradas nas que soñei contigo.
En cada
esquina riso,
sal en
cada mirada
e
dozuras íntimas en cada bico.
Agora
toda a cidade xira por ti.
Cada
onda ínzate en soberanía
e contáxiome
dela ata proclamarte
nun ideario coas túas cores.
O
mar leva o teu nome,
a terra
agroma o teu nome,
o
vento asubía o teu nome
e eu
son un espectador clandestino,
un
xestor de lembranzas doces
que
debuxo en versos espallados por ti.