lunes, 2 de septiembre de 2013

VERBAS PARA FACER O AMOR CO AMOR DUN DÍA

Estar vivos é sentirnos latexando en doces humidades.


ter decote o teu sexo no meu sexo,
e xirarmos nus, xirarmos a rebollóns
polos tesos da Pena da Cabra.
FIZ VERGARA VILARIÑO

A JULIA

Estás aquí, de novo, para volverme á mocidade de todas as ledicias. Estou aquí, de novo, para volverte á ledicia de todas as mocidades. De camiño a ti, viña cavilando nas paisaxes que pintarías hoxe, nas cores que mesturarías e nas emocións que cargarías en cada pincelada. Viña cavilando en mergullarme de novo nos segredos do teu corpo e mesturarte na miña saliva como mesturas as cores nos teus cadros. Quería saber como debuxarías este bico, como pintarías esa aperta ou como trazarías aquel aloumiño. Quería verme no espello do teu querer e dicirche que  na miña viaxe de volta só atopei os teus seos puros primavera.

Quería, quería, quería....

Pero agora que estou aquí, só quero facer o amor contigo. Coma  sempre, como a primeira vez, e como a sorpresa de verte anovada nun sorriso, agora só quero facer o amor contigo. Sen novidades e vendo todo o que me traes de novo. Explorando labirintos para perdernos nese mundo sen fin que se abre e se pecha en nós mesmos. Lembrando os caneiros da primeira vez, nos que a miña anarquía rematou na túa  boca. Mais esquecendo o mar de soidade no que naufraguei coas mesmas utopías que me levaron aos teus ollos.

Hoxe, como onte e como mañá, ímonos espir coa mesma naturalidade coa que se saborea un cubata de ron, e imos saborearnos a nós mesmos. Teño ganas de peitos, de descender pola túa pel e pedirche pousada no baixo do teu ventre para retumbar entre o balbordo da túa risa. Teño ganas da túa boca de primeiro bico, de sentir novamente ese descenso de Saliva abrazada gorxa a dentro  para facerse canción. Teño ganas de todo, de máis e sempre contigo. Sempre contigo, onde as estrelas se beben en auga doce, e a vida resiste na cor da túa humanidade. 


Teño ganas, en fin, de estar no teu día a día como agora mesmo me atopo en ti, para que me pintes na cara un sorriso histórico que me agrome en berro, e berrar como un tolo: ESTOU VIVO, ESTOU VIVO, ESTOU VIVO, ESTOU VIVO, ESTOU VIVO, ESTOU VIVO, PARA SEMPRE.