A Manuel María no 6º cabodano do seu pasamento
No teu verso hai lume de lar,
unha fiestra incendiada en loita,
mil razóns para amar
que chegan ás almas que te escoitan.
Na túa man a dignidade labrega
agroma como unha noite estrelada
que aluma á Patria galega
cara o amencer da liberdade soñada.
Na túa conciencia resucitamos os bos e xenerosos,
os que teimamos pola propia cultura
e non a vendemos ante os poderosos
que lle procuran a cadea máis dura.
No teu amor seguen verdes as pradelas da fonte
e seguen os muíños moendo o pan da dignidade
para que un día Galicia ceibe conte
o conto da liberdade
Na túa lembranza
percorremos co noso idioma esta cruel invernía
e do cheiro do teus versos agroma a esperanza
de que o futuro desta cadea se chama SOBERANÍA
No hay comentarios:
Publicar un comentario