A JOSÉ AFONSO
Dende
a punta dunha bágoa
escríboche
camiñando polas rutas
que
me marcan no silencio da noite
os
soños agromados de ilusións verdes.
Dende
a punta dunha bágoa
lánzoche
un infindo de palabras
para
que sigas mantendo a utopía
dunha
cidade ceibe en caraveis vermellos.
Dende
a punta dunha bágoa
intento
manterme vivo
bebendo
a grolos a saiba
das
fontes das túas mans.
Dende
a punta dunha bágoa
admírote
nota a nota
e
tento xestar en futuro
a
Grândola dos meus soños.
Dende
a punta dunha bágoa
soño
con dicirche o que faz falta
camiñando
polas rúas de Setúbal
cos
amigos de cada esquina.
Dende
a punta dunha bágoa
bérroche,
Zeca, a miña loita
e
proxéctome nos soños
dun
horizonte de esperanza.
No hay comentarios:
Publicar un comentario